• De kapper, deel 3

    13 november 2011

    Het is afgelopen, de doeken staan weer allemaal rondom mijn bed in mijn slaapkamer, het is weer eieren lopen 's-nachts als ik in het donker naar het toilet moet. Afgelopen donderdag zijn de doeken uit de kapsalon gehaald, niet door mijzelf, ik had geen tijd. Er was er bijna eentje verkocht, zei Jean-Pierre nog, maar ja, met bijna kom je niet ver. Ze hingen er trouwens heel erg mooi en ook in de etalage stond het beschilderde wijnkistje te lonken naar de passanten, alleen er zijn zo weinig passanten in de Zuiderpassage. Goed volgende keer beter en die komt er aan. Mijn expositie in Hilton in Zweden in november heb ik weliswaar afgezegd, maar begin februari ga ik exposeren in de Stadsgalerij in Breda, samen met Frank Janssen en Rene Siemons en met nog wat anderen. Het lijkt ver weg, maar we zijn er al heel druk mee, planning maken, taken verdelen, kunstenaars zoeken en schilderijen maken! Oh wat is het leven toch mooi!

    Lees meer >> | 2524 keer bekeken

  • De kapper, deel 2

    2 oktober 2011

    'Verdomd zeg, is het schitterend weer, hebben wij weer'. Jean-Pierre, de kapper staat met een aantal kunstenaars te praten die net de passage zijn binnen komen lopen waar zijn kapsalon is. De kunstenaars hebben tafels, stoelen, verf, kwasten, klei meegenomen en iemand komt zelfs met een naaimachine aanlopen. Het is zaterdagochtend en wij staan voor zijn kapsalon waar mijn werken hangen tussen de spiegels en bij de wasbakken (de meest gestelde vragen: 'Wat stelt het voor?'. 'Wat betekenen die nummers onder de doeken?'. )

    Lees meer >> | 2327 keer bekeken

  • De kapper

    17 september 2011

    Eerder dit jaar kreeg ik een telefoontje of ik wilde exposeren bij een kapper. Mijn eerste reactie was: niet doen, mijn werk is daar veel te goed voor. Ik geef toe, een nogal arrogante houding en dat besefte ik direct. Mijn nuchtere verstand gaf de doorslag, beter bij de kapper dan in mijn slaapkamer. Al mijn doeken staan namelijk als ze niet op expo's hangen, in mijn slaapkamer wegens plaatsgebrek. Dus daar toog ik dan afgelopen week naar de kapper met heel veel doeken in de auto. Bij de kapper ontmoette ik de vertrekkende exposant met handen vol met onverkocht keramiek. Ik was direct verkocht door een keramieken ketting, zo wondermooi van vorm, kleur en helemaal voor mij gemaakt. Op straat wisselde deze ketting dus van eigenaar. Verdomd, ik weet het gewoon, exposeren kost dikwijls heel veel geld! Bij de kapper werd het een vrolijke boel, de dames met hun hoofd in de wasbak gaven onverminderd commentaar op de werken, hielpen bij het rechthangen (nee, een beetje naar rechts, oh nee naar links, of toch maar ...), 'oh die vind ik mooi! 'Je moet die ander daarbij hangen!' De eigenaar had er ook zin en tussen het knippen, wassen, watergolven door kwam hij ook met suggesties en niets was hem te dol. Na 2 uur ging ik heel vrolijk naar huis. Of ik iets zal verkopen? Wie het weet mag het zeggen, maar wat ik wel weet dat kunst niet alleen maar zweten is, maar soms ook heel erg lachen!

    Lees meer >> | 2524 keer bekeken

  • Meer blogs >>