Mager
Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden, of ik wil of niet, ik moet naar hem kijken. Ik trek mijn baantjes in het zwembad zoals ik dat een paar keer per week gewend ben te doen. omdat ik die baantjes voor het grootste gedeelte onder water onder water zwem, zie ik meer onder water dan daarboven. Zo ook vanochtend. Baantje heen, baantje terug, baantje heen, baantje terug. Niets spectaculairs, alleen maar zwemmen. De meeste mensen in het zwembad doen dat en deze mensen kom ik hier al jaren tegen.
Totdat vanmorgen ik ineens die hele dunne benen in het ondiepe water zie staan. Vreemde benen en hele lange benen die eindigen in een donker slobberzwembroekje, waar alle rek uit is. Een zwembroekje, nogal aan de kleine kant, nog net niet onfatsoenlijk, maar het komt toch dicht in de buurt. Het broekje hangt los om die dunne benen en als ik nog dieper zou zwemmen zou ik zo het broekje in kunnen kijken. Het zijn ook hele witte benen die je al van verre tegemoet schijnen, je kunt er zogezegd niet omheen. Mijn oog wordt er gewoon naar toe getrokken, hoewel ik die benen eigenlijk helemaal niet wil zien. Maar ik ben gefascineerd door die benen. Ik heb in heel mijn leven nog nooit van die dunne benen gezien. En zo wit, zonder haar, alsof deze benen nog nooit een zonnestraal hebben opgevangen. En verdomd, iedere keer na 2 baantjes kom ik die staken weer tegen die daar gewoon staan te staan. Dat is toch gek, iets wat ik niet wil zien, daar kijk ik naar, ik moet er naar kijken, ik heb het niet onder controle. Ik kan me natuurlijk ook gewoon concentreren op het zwemmen, maar nee hoor, ik ben er gewoon druk mee. Allerlei gedachten vliegen door mijn hoofd. Ik denk aan de gekste dingen, alleen maar door die benen. 'Waarom zwemmen deze benen eigenlijk niet? Last van watervrees?
En dan ineens gebeurt het, hij zet zich af aan de rand met die hele lange staken en daar gaat hij, heel langzaam het water in, je snapt niet dat zo'n lang lichaam blijft drijven. Hij maakt de schoolslag en mijn God, wat een armen. Ik was zo met die benen bezig, dat ik die armen helemaal niet heb gezien. Die zijn nog langer en vooral nog dunner dan die benen. Dit is niet normaal meer, dit zijn stokken! Stokken met aan het uiteinde hele lange handen met uitwaaierende vingers. En met die stokken in combinatie met die benen is deze meneer een gevaar in het zwembad. Als een slagschip maait hij door het water met die lange latten, niets en niemand ontziend. Zelfs de Chinese Muur wijkt voor hem. Zo noem ik het groepje dames dat jarenlang tot ergernis van alle vaste zwemmers het zwembad terroriseert door verticaal hangend naast elkaar te zwemmen en voor niemand te wijken. Zo af en toe maken ze de schoolslag om niet te zinken, ze bespreken daarbij de meest saillante roddels over de mensen die me intussen heel bekend zijn zonder ze ooit gezien te hebben. De man met de lange benen is zich hiervan niet bewust, hij maait door het water en slecht, wat niemand in al die jaren is gelukt, in zijn eentje de Chinese Muur.