Ada Krowinkel

Regelmatig vragen mensen me hoe een schilderij bij mij ontstaat. Begin ik met schetsen of een duidelijk idee? Eigenlijk begin ik met niets. Zelfs als ik een idee heb, verandert het uiteindelijk totaal. Ik laat het proces gewoon gebeuren.

Neem bijvoorbeeld een oude bloemetjesjurk die ik ooit kreeg met de gedachte: 'Zij kan alles gebruiken, en ik ben het kwijt.' Ik trek een lijn op het doek, en dan nog een. Het hoeft niets specifieks te worden. Dit is het moeilijkste deel—kan ik het resultaat loslaten? Meestal wel, maar soms niet.
Sommige doeken liggen jaren te wachten. Het is juist op het moment dat ik het loslaat, dat de magie begint.

'Japanese devil' ontstond in een periode waarin duivels mijn gedachten beheersten. Waar dat vandaan kwam? Geen idee, die duivels waren er ineens. Dit doek ontstond vrij gemakkelijk, misschien door die bloemetjesjurk. Een bloemetjesjurk staat toch ergens voor. Iets degelijks, iets nets. Zodra het woord 'netjes' voor mijn geestesoog voorbij komt, gebeurt er iets. Ik ben allergisch voor 'netjes en keurig', en dan kan er zomaar een duivel verschijnen, een Japanese devil —in een bloemetjesjurk.