Bonbon
Ik moest de bonbon wel opeten. Ik wilde perse het glanzende koperkleurige papiertje hebben dat om de bonbon zat. Ik had het nodig voor een heel klein collage-schilderijtje dat ik wilde maken voor een dierbare vriendin.
Ik moest het er heel voorzichtig afhalen om het niet te scheuren. Zou je zo’n papiertje ook kunnen kopen, zonder bonbon?? Ik betwijfel het. Zouden ze in de bonbonfabriek hele rollen van dat mooie papier hebben? Oh wat zou dat glanzen als de zon door de ramen naar binnen schijnt. Hoe groot zijn die rollen, of worden ze aangeleverd in kant en klaar op maat gemaakte papiertjes?
Dezelfde papiertjes hebben ze ook bij de kapper, als ik daar tien blonde lokken vraag. Dan sprokkelt de kapper heel zorgvuldig haar voor haar een plukje bij elkaar met de achterkant van zijn kam, een penkam. Dan pakt hij zo’n glanzend papiertje en legt het papiertje onder de lok, verft hem en pakt hem in. En daar zit ik dan op de kapperstoel met tien blinkende pakketjes op mijn hoofd.
Hoe krijgen ze dat glanzende papiertje om de bonbon? Er is vast een machine voor, of zou het toch met de hand worden gedaan? Er zijn eigenlijk nooit zo veel ingepakte bonbons, dus misschien is het toch een soort van collector’s item in zo’n doosje. Het ziet er feestelijk uit, zo’n glanzende bonbon en het doet me wegdromen naar vloeibare nectar die uit een bonbon stroomt bij de eerste hap die je neemt. Voorzichtig, want je weet nooit precies wat er in zit en als je maar een beetje onvoorzichtig hapt kan de inhoud van de bonbon zomaar langs je mond je nek indruipen. Je kunt vervolgens met je vinger proberen het weg te vegen en met je vinger af te likken. Het effect is nihil, het zit op je huid en het kan niet meer je mond inlopen. Want dat is wat je wil.
In uiterste nood kun je natuurlijk een aantrekkelijk persoon vragen je nek uit te likken, weer eens wat anders dan te vragen of je de postzegelverzameling mag bekijken. Een eerste vereiste is dat er een gewillig aantrekkelijk persoon in je buurt is, die van bonbonvulling houdt en er van houdt om je af te likken. Dat zie je natuurlijk niet altijd af van de persoon, mits je hem/haar natuurlijk iets beter kent. Dan is het van belang om in de buurt van die persoon te gaan staan, een roekeloze hap van de bonbon te nemen en er voor te zorgen dat de inhoud langs je mond zo je nek in loopt. Zet je gezicht in de helpstand en kijk wat er gebeurt. Misschien honderd keer effectiever dan daten via internet. Het vereist wat inspanning vooraf maar internetdaten is ook een tijdrovende bezigheid.
Mocht je niemand in het vizier hebben, dan kun je altijd nog besluiten gewoon een hap uit die bonbon te nemen en te genieten van het warme dikke vloeibare vocht dat langzaam in je mond verdwijnt en zich vermengt met de pure smaak van de chocolade. Doe je ogen dicht en ervaar de tinteling in je mond, je slijmspieren spannen zich in, ze kunnen het nauwelijks aan, ze werken over om de smaaksensatie te vervolmaken. Het speeksel vermengt zich inmiddels met de vloeibare chocolade, het is 37 graden, een ideale temperatuur om de chocolade langzaam te laten versmelten met de vulling en het speeksel dat een synergie aangaat om tot de ideale smaaksensatie te komen.
