Haar
Detail uit schilderij 'See no evil'
Ken je dat? Een haar aan je vingers die er maar niet van af wil? Ik sta druipend in het kleedhokje van het zwembad. Ik heb gezwommen, gedoucht en sta klaar om me af te drogen. Ik pak mijn handdoek en voel ineens die haar aan mijn vingers zitten. Aan een paar vingers tegelijk. Ik probeer hem te pakken met mijn andere hand en bemerk tot mijn grote schrik dat die haar helemaal niet van mij is. Een blonde haar van minstens 30 cm. Ik heb kort haar dus ik ben er helemaal zeker van dat dat klopt. Gedver, daar sta ik dan met mijn natte handen met een haar van iemand anders. Moet van een jong meisje zijn, schat ik in. Zo’n mooi jong ding, strak in het vel, lang stijl blond haar, zo’n meisje waar alle jongens achteraan lopen. Maar toch, een haar van een ander.
Ik strijk met mijn hand langs de deur van het kleedhokje, de haar blijft waar hij is. Ik ga met mijn hand langs de rand van het bankje waar ik op zit, ook dat helpt niet. Ik kan me niet afdrogen want dan zit die haar aan de handdoek en krijg hem op een andere plek terug. Maar wacht, als ik nu mijn hand met haar op de natte vloer leg en met mijn voet op de haar ga staan, dan zit ie niet meer op mijn hand, maar onder mijn voet. Daarna ga ik me afdrogen en doe mijn voeten als laatste. Dan zit die haar in de handdoek en kan hem zo de was in doen. Maar wat gebeurt er als ik mijn natte zwempak in die handdoek rol? En waar blijft die haar in die handdoek als ik hem in mijn rugzak doe, waar ik ook mijn brood en fruit in doe als ik ga werken?
Waar komt die haar eigenlijk vandaan? Bij mij thuis heeft niemand lang blond haar, het moet uit het zwembad komen. Ik gooi mijn handdoek als ik ga zwemmen altijd over een leuning van een losse zwembadtrap, die nutteloos langs de kant van het bad staat. En ik ben niet de enige. Wat zit er allemaal op die leuning? Wat zit daar allemaal op wat niet te zien is en misschien wel elke week in mijn handdoek zit waarmee ik me eens lekker droogwijf na het zwemmen! Ik zwem brilloos, dus alle finesses van het zien gaan volledig aan mij voorbij. Voelde ik me de laatste tijd toch al niet zo senang?
En dan ineens, ben ik de haar kwijt. Waar is ie gebleven? En in plaats van opgelucht te zijn, raak ik in paniek. Zojuist had ik nog een soort van controle over de haar, maar nu kan hij op plekken zitten waar ik hem echt never nooit wil hebben. Ik speur het hele hokje af, de wanden, de deur, de knop van de deur, de vloer. No way, geen haar te zien, hoewel ik allerlei andere dingen zie, die je normaliter niet wilt hebben in zo’n hokje. Restjes modder, een haarspeld (zonder haar), vlokjes stof, aangekoekte, tsja wat eigenlijk. Hier heerst een levendige flora waar menig bioloog jaloers op is.
Er rest mij niets anders dan me af te drogen en te zorgen dat ik uit het hokje kom. Bij het verlaten van het zwembad loop ik de badmeester tegen het lijf die zijn kop koffie uit de automaat haalt. Tot ziens zegt het bijna kale hoofd met enkele vettige blonde slierten vastgehouden door een morsig elastiekje.